Whitsunday Islands

Vanuit Airlie Beach vertrekt mijn volgende tour per boot. Voor de kust liggen 74 eilanden waarvan de grootste de naam Whitsunday heeft gekregen. Hierna is de eilanden groep vernoemd. Het jacht is een zeiljacht van ongeveer 26 meter en we vertrekken met 14 passagiers en 3 bemanningsleden. Er is een Nederlands stel dat ik in Cairns heb leren kennen die ook bij de Yongala waren en ervnu ook bij zijn, Monique en Lieske. Via Whats app was dit zo geregeld! De staat Victoria waar ik me bevind is erg strikt en kent ongelofelijk veel regels en wetten. Dit wordt ons allemaal uitgelegd, want we moeten ons eraan houden. Daarnaast kent de boot zelf ook nog wat huisregels, dus volkomen plat gelult vertrekken we vanuit de haven. We varen op de motor en leggen rond de lunch aan bij een van de eilanden. Hier gaan we aan land en maken een wandeling door het bos over de heuvel naar een uitkijkpunt. Dan zien we een van de mooiste stranden die ik ooit heb gezien! Adembenemend. Natuurlijk maken we foto's en even later lopen we verder om op het stand te gaan liggen. Het zand is zo fijn dat ik mijn zilver ermee kan poetsen. Om half 4 zijn we weer aan boord en en varen naar een baai voor de nacht. Na een heerlijk diner, wat volledig gestoomd is in een zelf gemaakt stoomoven van een biervat, komen de verhalen van eenieder los. Een stel is vanmiddag verloofd en Erika laat trost haar ring zien. Daarna zien komen 3 dolfijnen ons (in de verte) begroeten. Het blijft altijd een mooi gezicht. Ik slaap slecht en ga midden in de nacht de sterren bekijken. Wat een rust en wat een sterren. Het is volledig donker, dus de hemel schitterde.
De volgende ochtend worden we om 6 uur gewerkt voor het ontbijt. Daarna gaan we direct duiken. Ik ga met Monique, Lieske en Jonathan als eerste. Het zicht valt tegen en de instructrice/gids Cindy is zenuwachtig. Ze bevalt me helemaal niet en ik ben teleurgesteld over de duik. Nadat de rest hun introductieduik heeft gemaakt en iedereen wat heeft gesnorkeld, waar veel meer te zien was, varen we opnieuw naar open zee. De zee is ruig omdat de wind flink is toegenomen. Het kost ons drie uur om op het buitenrif te komen. Onderweg besluiten twee dolfijnen gebruik maken van onze boot en ze spelen zeker een kwartier lang voor, naast en onder de boot. Wij kunnen fantastische foto's maken en iedereen is opgetogen. Eenmaal op het buitenrif ligt de boot wat stabieler. De golven zijn minder hoog en de tweede duik staat op het programma. Cindy is wat rustiger maar ik check eerst of het de moeite waard is om opnieuw te duiken. Het slechte zicht en de weinige kleuren houden me tegen. Immers alles kost veel geld en ik besluit later in mijn reis opnieuw te duiken. Dus ga ik snorkelen. We komen o.a. een zeeschildpad, 3 giant travelli's en de Maori Wrasse tegen. Die laatste is niet zo tam als in Cains, dus we kunnen niet met hem spelen.
De volgende dag hijsen we de zeilen. Het is ongeveer windkracht 4/5 en er volgen wat gilletjes als het jacht flink schuin vaart. Het verliefde stel speelt de scène uit de Titanic en het varen, met het slaan op de golven is weer net een kermisattractie. Ook ik waag me op de boeg. Twee extra kermis ritjes in 5 dagen, wat een bonus. We worden allemaal kletsnat door de golven, maar iedereen vermaakt zich. De lunch gebruiken we weer in een baai bij de eilanden. Daarna wordt het tijd om te pakken. We zeilen het laatste stuk en zien 2 keer een zeeschildpad aan de oppervlakte (ze moeten zo nu en dan adem halen) en een witte zeeslang. Een echt gaaf gezicht.
Na het afscheid gaan we met een groep 's avonds nog wat drinken als afsluiter!